düşaxə

is. <fars.> tar. Qədim zamanlarda ölümə məhkum edilmiş adamlar üçün cəza aləti (bu alət haçalanmış ağacdan ibarət olub, cinayətkarın boynu və əlləri onun yarığına keçirilərək bərk sıxılardı). Əlbahili Dərbənd şəhərinə yetişdi, . . İbni-Nəcmi tutub məhbus <etdi> və ayaqlarına kündə və boynuna düşaxə vurub xəlifə hüzuruna göndərdi. «Dərbəndnamə».